τουρκοκρατούμαι

-έομαι, Ν

(για χώρες και λαούς) κατέχομαι από τους Τούρκους, είμαι υπόδουλος στους Τούρκους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Τούρκος + κρατούμαι (πρβλ. ξενο-κρατούμαι). Η λ., στη μτχ. τουρκοκρατούμενος, μαρτυρείται από το 1848 στον Γ. Ρουσιάδη].